Πριν από δύο χρόνια, μια πέμπτη τάξη του Liceo Classico του Ινστιτούτου Ανώτατης Εκπαίδευσης «Γ. Ο Luosi »στα Mirandola (MO) με ονόμασε« καθηγητή » Για 8 μήνες συνεργάστηκα με τον καθηγητή. Αγγλικών ως σύμβουλος εργαστηρίου επικοινωνίας. «Πες μου Emanuela, δεν είμαι δάσκαλος», απάντησα στον πρώτο και επίσης στο δεύτερο «Prooof !.
Ήμουν σε μια κυρίως θηλυκή τάξη, εκτός από τους τύπους 3. Η πρώτη μέρα ήταν τραυματική: φοβόμουν να κάνουν λάθη. Ένιωσα το βάρος της ευθύνης για μένα di αυτό που είχα αποκαλύψει και πώς το έκανα. Ακόμη περισσότερο όμως Φοβόμουν να μην ανταποκριθούμε στις προσδοκίες των παιδιών αυτών ή χειρότερα, για να τα κουράσω σε θάνατο. Αλλά ποτέ δεν σκέφτηκα να φοβόμουν τα πνευματικά επαναστάτη μετά την εφηβεία (τα οποία αγαπώ) και να τα αντιμετωπίσω.
Με λίγα λόγια. Δεν είχα καταλάβει δύο κορίτσια (πιθανώς τους ηγέτες των ομίλων), που δεν έλειψαν ποτέ την ευκαιρία να παρέμβουν με αστεία αστεία, τα οποία κατέληγαν αναπόφευκτα για να αποσπάσουν την τάξη. Θα ήταν το τέλος αν δεν είχα κάνει κάτι για να φτιάξω μια εμφάνιση πειθαρχίας. Για να σημάνει την εξουσία μου (ergo πάρει ένα τσούξιμο), πήρα ένα από τα δύο. Εξαντλήθηκε: είχα απειλήσει την αξιοπιστία της με όλη την τάξη.
Έτσι, θέλετε απειρία, θέλετε την ανικανότητά μου, δεν είχα άλλα εργαλεία εκείνη την στιγμή με τα οποία θα μπορούσα να υπερασπιστώ τον ρόλο μου και να περιλάβω εκείνο το γλύφισμα, το οποίο ήταν επίσης οικείο. Επέστρεψα σπίτι γεμάτη ενοχές και αμφιβολίες. Λυπάμαι για τον τόνο της φωνής μου και για τα λόγια μου, τα οποία τώρα δεν μου θυμίζουν. Την επόμενη φορά, λίγο πριν την τάξη, την κάλεσα στην άκρη και ζήτησα συγγνώμη. Μετά από όλα, δεν είχα κανέναν. Της εξήγησα, ωστόσο, ότι σε άλλα πλαίσια, η στάση της θα μπορούσε να ήταν αντιπαραγωγική ή χειρότερη, θεωρούσε αρνητικό και όχι συν. Όπως μίλησα σε αυτήν, οι λέξεις ακούγονταν μέσα μου: "Ακούστε ποιος άμβωνας!" Υπήρχε μια ματιά της κατανόησης και ένα χαμόγελο και από τις δύο πλευρές. Είχαμε καταλάβει.
Από εκείνη τη στιγμή, άλλαξε τη στάση του απέναντί μου: αυτή η κοπέλα ήταν πιο παρακινημένη και την είδα να συμμετέχει περισσότερο στη συζήτηση. Συμμετείχε και αλληλεπιδρά με πιο ώριμο τρόπο. Η τάξη φαινόταν επίσης να έχει αλλάξει τη στάση μου.
Χάρη σε αυτό το επεισόδιο πήρα ένα μάθημα: ο ηττημένος κερδίζει. Ή μάλλον, όποιος μετατρέπει τον εχθρό σε σύμμαχο κερδίζει. Και από τότε ξεκίνησα έτσι.
Έμαθα ότι για να αλλάξω μια κατάσταση ήταν απαραίτητο να μειώσω το μεγάφωνο, να αποσπαστεί από την ομάδα των συμμάχων και να κλείσω το στόμα. Ελάτε πιο κοντά στους ανταγωνιστές και να έρθουν μαζί τους. Κερδίστε την εμπιστοσύνη τους με το κόστος της αποξένωσης των συμμάχων.
Στη συνέχεια άρχισα να μιλάω για την καινοτομία, το γυναικείο ζήτημα, διάφορες διακρίσεις, αποφεύγοντας τον πιο χτυπημένο και απλό τρόπο: αυτό της ρητορικής των ανταγωνισμών. Και προτιμούν το αφηγητικό κλειδί της ειρωνείας.
Επειδή ο απώτερος στόχος δεν ήταν ποτέ η δημιουργία μιας ομάδας στρατιωτών, αλλά η αλλαγή όλων αυτών των καταστάσεων που οδηγούν σε αδικία. Και δεν υπάρχει τίποτα πιο αντι-οικονομικό παρά να διατηρηθεί μια κατάσταση αμβλείας ανομίας.
Τώρα ξέρω γιατί πάντα είμαι ένας άγρια πάπια.
Emanuela Goldoni
Ψηφιακός στρατηγικός Στρατηγική Περιεχομένου στο Shoobedup
Η Coveware από την Veeam θα συνεχίσει να παρέχει υπηρεσίες αντιμετώπισης περιστατικών εκβιασμών στον κυβερνοχώρο. Το Coveware θα προσφέρει ιατροδικαστικές και δυνατότητες αποκατάστασης…
Η προγνωστική συντήρηση φέρνει επανάσταση στον τομέα του πετρελαίου και του φυσικού αερίου, με μια καινοτόμο και προορατική προσέγγιση στη διαχείριση των εγκαταστάσεων.…
Η βρετανική CMA εξέδωσε προειδοποίηση σχετικά με τη συμπεριφορά της Big Tech στην αγορά τεχνητής νοημοσύνης. Εκεί…
Το διάταγμα «Case Green», που διατυπώθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση για τη βελτίωση της ενεργειακής απόδοσης των κτιρίων, ολοκλήρωσε τη νομοθετική του διαδικασία με…
