پایداری چیست، دوازدهمین هدف دستور کار سازمان ملل متحد 2030: تولید و مصرف پایدار

'Lدستور کار 2030 سازمان ملل قرار گرفت به عنوان یک هدف جهانی که «ارضای نیازهای نسل کنونی بدون به خطر انداختن نیازهای نسل آینده» است، این حکم روزگار ماست. تولید و مصرف پایدار، هدف دوازدهم: «تضمین مدل‌های تولید و مصرف پایدار»

مصرف و تولید پایدار به معنای ارتقای بهره وری منابع و انرژی، زیرساخت های پایدار و همچنین تضمین دسترسی به خدمات اساسی، مشاغل مناسب و سازگار با محیط زیست و کیفیت زندگی بهتر برای همه است. اجرای آن به اجرای برنامه های توسعه کلی، کاهش هزینه های اقتصادی، زیست محیطی و اجتماعی آینده، بهبود رقابت اقتصادی و کاهش فقر کمک می کند.
هدف مصرف و تولید پایدار، «انجام بیشتر و بهتر با کمتر»، افزایش منافع از نظر رفاه ناشی از فعالیت‌های اقتصادی، از طریق کاهش استفاده از منابع، تخریب و آلودگی در کل چرخه تولید و در نتیجه بهبود کیفیت زندگی. این شامل سهامداران مختلف، از جمله مشاغل، مصرف کنندگان، سیاست گذاران، محققان، دانشمندان، خرده فروشان، رسانه ها و آژانس های همکاری توسعه است. برای این منظور، یک رویکرد سیستماتیک و مشارکتی بین افراد فعال در زنجیره تامین، از تولید کننده تا مصرف کننده، مورد نیاز است. این امر همچنین مستلزم مشارکت مصرف‌کنندگان در ابتکارات آگاهی مصرف‌کننده و شیوه‌های زندگی پایدار، ارائه اطلاعات کافی در مورد استانداردها و برچسب‌ها، و مشارکت آن‌ها، از جمله موارد دیگر، در تدارکات عمومی پایدار است.

آمار و ارقام

• هر سال حدود یک سوم مواد غذایی تولید شده، معادل 1,3 میلیارد تن، به ارزش حدود یک تریلیون دلار، در زباله های مصرف کنندگان و تاجران قرار می گیرد، یا به دلیل سیستم های حمل و نقل یا شیوه های کشاورزی ناکافی خراب می شود.
• اگر مردم جهان از لامپ های کم مصرف استفاده کنند، سالانه 120 میلیارد دلار صرفه جویی می شود.
• اگر جمعیت جهان تا سال 9,6 به 2050 میلیارد نفر در سال برسد، سه سیاره برای پاسخگویی به تقاضای منابع طبیعی مورد نیاز برای حفظ سبک زندگی فعلی نیاز است.

1 آکوا

• کمتر از 3 درصد از آب جهان قابل شرب است که 2,5 درصد آن در قطب جنوب، قطب شمال و یخچال های طبیعی یخ زده است. بنابراین، بشر باید برای تامین نیازهای انسان و اکوسیستم به آب آشامیدنی به 0,5 درصد تکیه کند.
• انسان آب های جهان را سریعتر از توانایی طبیعی برای بازسازی و تصفیه آب در رودخانه ها و دریاچه ها آلوده می کند.
• بیش از یک میلیارد نفر هنوز به آب سالم دسترسی ندارند
• استفاده بیش از حد از آب به تنش آبی جهانی کمک می کند
• آب یک کالای رایگان است، اما زیرساخت های مورد نیاز برای حمل و نقل آن گران است.

2. انرژی

• علیرغم پیشرفت های تکنولوژیکی که باعث افزایش بهره وری انرژی شده است، استفاده از انرژی در کشورهای OECD تا سال 35 تا 2020 درصد دیگر رشد خواهد کرد. استفاده از انرژی در مشاغل و خانه ها دومین بخش بزرگ پس از حمل و نقل با افزایش استفاده از انرژی است.
• در سال 2002، موجودی خودرو در کشورهای OECD 550 میلیون وسیله نقلیه بود (75٪ از آنها خودروهای شخصی هستند). تا سال 2020، افزایش 32 درصدی در وسایل نقلیه متعلق به انتظار می رود. در همین مدت، افزایش 40 درصدی کیلومتر طی شده با وسایل نقلیه موتوری همراه با سه برابر شدن ترافیک هوایی جهان پیش بینی می شود.
• خانوارها 29 درصد از انرژی جهان را مصرف می کنند که در انتشار 21 درصد از گازهای گلخانه ای نقش دارد.
• در سال 2013، یک پنجم کل انرژی مصرفی جهان از منابع تجدیدپذیر تامین شده است.

3. غذا

• در حالی که تأثیر زیست محیطی قابل توجهی در بخش مواد غذایی از مراحل تولید (کشاورزی و بخش کشاورزی و مواد غذایی) شروع می شود، خانواده ها از طریق انتخاب ها و عادات غذایی بر این تأثیر تأثیر می گذارند. این به نوبه خود از طریق انرژی مصرف شده برای تولید مواد غذایی و تولید زباله بر محیط زیست تأثیر می گذارد
• سالانه 1,3 میلیارد تن مواد غذایی هدر می رود، در حالی که نزدیک به 1 میلیارد نفر از سوء تغذیه رنج می برند و یک میلیارد دیگر گرسنه می شوند.
• مصرف بیش از حد مواد غذایی اثرات مضری بر سلامت ما و محیط زیست دارد
• 2 میلیارد نفر در سراسر جهان اضافه وزن یا چاق هستند
• پدیده های تخریب خاک، خشک شدن زمین، استفاده ناپایدار از آب، بهره برداری بی رویه از ماهیگیری و تخریب محیط زیست دریایی، توانایی منابع طبیعی را برای تامین مواد غذایی کاهش می دهد.
• بخش غذا 30 درصد از کل مصرف انرژی را به خود اختصاص می دهد و مسئول 22 درصد از انتشار گازهای گلخانه ای است.

تراگاردی

12.1 اجرای چارچوب ده ساله برنامه ها برای مصرف و تولید پایدار، با مشارکت همه کشورها، با در دست گرفتن کشورهای توسعه یافته، اما همچنین با در نظر گرفتن توسعه و ظرفیت های کشورهای در حال توسعه.

12.2 تا سال 2030، دستیابی به مدیریت پایدار و استفاده کارآمد از منابع طبیعی

12.3 تا سال 2030، ضایعات جهانی غذا در سطح خرده‌فروشی و مصرف‌کننده را به نصف کاهش دهید و تلفات مواد غذایی را در زنجیره‌های تولید و تامین، از جمله تلفات پس از برداشت کاهش دهید.

12.4 تا سال 2020، به مدیریت سازگار با محیط زیست مواد شیمیایی و همه پسماندها در طول چرخه زندگی آنها، مطابق با چارچوب های بین المللی توافق شده دست یابید و انتشار آنها را به طور قابل توجهی در هوا، آب و خاک کاهش دهید تا تأثیر منفی آنها بر سلامت انسان و محیط زیست به حداقل برسد.

12.5 تا سال 2030، تولید زباله را به میزان قابل توجهی از طریق پیشگیری، کاهش، بازیافت و استفاده مجدد کاهش دهید.

12.6 تشویق کسب و کارها، به ویژه شرکت های بزرگ چند ملیتی، به اتخاذ شیوه های پایدار و ادغام اطلاعات پایداری در گزارش های سالانه خود

12.7 ترویج شیوه های تدارکات عمومی پایدار، مطابق با سیاست ها و اولویت های ملی

12.8 تا سال 2030، اطمینان حاصل کنید که همه مردم، در هر کجای جهان، از اطلاعات مرتبط و آگاهی صحیح از توسعه پایدار و سبک زندگی هماهنگ با طبیعت برخوردار باشند.

12.الف حمایت از کشورهای در حال توسعه در تقویت ظرفیت های علمی و فناوری خود برای دستیابی به الگوهای مصرف و تولید پایدارتر.

12.b توسعه و اجرای ابزارهایی برای نظارت بر اثرات توسعه پایدار برای گردشگری پایدار، که باعث ایجاد شغل و ترویج فرهنگ و محصولات محلی می شود.

12.c منطقی‌سازی یارانه‌های ناکارآمد سوخت‌های فسیلی که با حذف انحرافات بازار مطابق با شرایط ملی، ضایعات را تشویق می‌کنند، از جمله با تجدید ساختار سیستم‌های مالیاتی و حذف تدریجی آن یارانه‌های مضر، در صورت وجود، برای منعکس کردن اثرات زیست‌محیطی آن‌ها، با در نظر گرفتن نیازها و شرایط خاص. کشورهای در حال توسعه و به حداقل رساندن اثرات منفی احتمالی بر توسعه آنها به منظور حمایت از فقیرترین و آسیب دیده ترین جوامع

Ercole Palmeri: معتاد به نوآوری

[idimate_post_list id=”16641″]