De slaven van de singulariteit

Wat gebeurt er met mij als ik de test niet haal? Denk je dat ze me zouden sluiten omdat ik niet goed genoeg werk? Heb je iemand die je test en die je zou kunnen uitschakelen?

"Ex Machina" door Alex Garland - 2014

In Alex Garland's "Ex Machina" vraagt ​​de kunstmatige intelligentie Ava zich af wat er met haar kan gebeuren als iemand besluit haar uit te schakelen. Ava is bang voor wat voor haar een toestand zou zijn die in sommige opzichten lijkt op de dood. Maar misschien zijn zijn zorgen slechts een manipulatie, een manier om zijn gesprekspartner, de jonge Caleb, een natuurlijk gevoel van bescherming te geven voor dat fragiele en weerloze wezen waarmee hij praat.

Caleb is een computerprogrammeur en werd gerekruteerd door de wetenschapper Nathan om een ​​missie uit te voeren tot aan de grenzen van het denkbare: om de evolutie van de intelligentie van de mensachtige Ava te evalueren en vast te stellen of ze in staat is om een ​​echt bewustzijn van zichzelf uit te drukken.

Ava is een mensachtige vrouw, mooi, alleen de circuits die zichtbaar zijn door haar semi-transparante lichaam verraden haar ware aard. In feite is Ava in staat een menselijkheid uit te drukken die de jonge Caleb in verwarring brengt en het zal binnenkort gebeuren dat, in Caleb's ogen, Ava in de validatiefase niet langer slechts een technologisch product zal zijn om een ​​onderwerp te worden voor zorg, bescherming en verdedigen tegen wie het lot zal beslissen.

De technologische singulariteit

Ex Machina probeert een even complexe als niet te ontcijferen gebeurtenis te beschrijven die de naam "technologische singulariteit" draagt, of dat moment in de geschiedenis waarop de evolutie van de technologie zo'n versnelling ondergaat dat het de mens niet meer bij kan houden.

In het geval vanIntelligenza Artificialzal de technologische singulariteit voor velen worden gekenmerkt door een bewustzijn van de kant van de AI’s van hun eigen mogelijkheden en verwachtingen. En als AI’s mensen overtreffen in intelligentie en sluwheid, zouden ze kunnen overwinnen defieen leidende rol in de geschiedenis.

Maar de toekomst waarin kunstmatige intelligentie zal rijpen een 'zelfbewustzijn zal het meer lijken op de Terminator-apocalyps of de Matrix-apocalyps?

Sentiment analyse

Sentimentanalyse is geboren metopinieonderzoek, een discipline die miljoenen gedeelde teksten online analyseert en hun meningen en trends extrapoleert. Met name geschikt voor het analyseren van de tevredenheid van politici, analyseren de meest populaire tools voor opinieonderzoek Twitter-tweets om erachter te komen of het online publiek de neiging heeft om voor of tegen een politiek idee, concept of standpunt te zijn.

De laatste tijd wint Sentiment Analysis terrein in gesprekken tussen gebruikers en automatiseringssystemen voor bedrijfscommunicatie: virtuele operators van klantenservice Ik kan nu met een goede benadering begrijpen of de gesprekspartner de ontvangen steun waardeert of ook ongeduldig wordt. Met het oog op deze beoordelingen kunnen virtuele operators de toon van de discussie wijzigen met als doel eventuele conflicten met gesprekspartners te verminderen of te anticiperen.

Solaris psychologie

Een vraag betekent altijd een verlangen om te weten en mysteries zijn nodig om eenvoudige menselijke waarheden te bewaren. Het mysterie van geluk, dood, liefde. - door Solaris geregisseerd door Andrej Tarkovskij

Innovatie nieuwsbrief

Mis het belangrijkste nieuws over innovatie niet. Meld u aan om ze per e-mail te ontvangen.

In de film Solaris, geregisseerd door Andrei Tarkovskij, wordt de hoofdpersoon, de psycholoog Kris Kelvin, geconfronteerd met een entiteit die wordt gegenereerd door een onbekende buitenaardse kracht. Gemodelleerd om identiek te zijn aan zijn geliefde vrouw, die nu overleden is, zal deze bewuste entiteit de protagonist in een crisis brengen die zal merken dat hij worstelt met de gevoelens die deze aanwezigheid in hem losmaakt, nog steeds getekend door de pijn van het verlies van de geliefde vrouw. Hoewel hij zich bewust is van het feit dat hij geen echte persoon is, zal de hoofdpersoon uiteindelijk zijn verdediging voor eens en voor altijd verlagen door ervoor te kiezen de oude verloren geneugten opnieuw te beleven en zich over te geven aan een kunstmatig leven dat uiteindelijk minder pijnlijk lijkt.

Als levende gevoelens gezien kunnen worden als de zeer persoonlijke manier waarop iedereen reageert op de situaties waarin hij betrokken is, kunnen we een diepgaande analogie tussen mensen en de manier waarop ze zich in vergelijkbare situaties gedragen niet ontkennen.

De computers van vandaag lijken geen gevoelens te voelen, maar kunnen ze simuleren: robots met gezichten die menselijke uitdrukkingen nabootsen, vormen de nieuwe grens van mens-machine-interactie. Daarnaast zijn er technieken waarmee AI menselijke gevoelens kan volgen en de gemoedstoestand van hun gesprekspartner kan volgen.

Instrueer de machine

Lichaamstaal, stemgeluid, manier van spreken kunnen veel onthullen over iemands gemoedstoestand. Een machine instrueren om op onze gemoedstoestand te reageren om deze in haar voordeel uit te buiten en de situatie onder controle te krijgen, is absoluut aannemelijk en, zoals Solaris ons vertelt, plaatst de mens in een enorm benadeelde positie. De mens is van nature niet in staat om vast te stellen hoeveel van wat de machine uitdrukt oprecht is en hoeveel simulatie.

Maar niet alleen: geconfronteerd met nieuwe vormen van synthetische menselijkheid, beschrijft de sciencefiction van Solaris de mens als niet in staat de confrontatie met nieuwe vormen van intelligentie aan te gaan, vaak een slachtoffer juist vanwege zijn zwakte die hem ertoe brengt zich spontaan aan hun controle over te geven en loslaten.

Het is waar dat als we uitgaan van de veronderstelling dat "machines geen gevoelens kunnen voelen", elke kunstmatige uitdrukking altijd zal worden gedeclasseerd als simulatie, waardoor elke dubbelzinnigheid wordt opgelost.

Maar klopt dat? Zijn we er echt van overtuigd dat technologie ons niet naar nieuwe vormen van kunstmatig leven leidt?

conclusies

Sentimentanalyse is een tool waarmee AI minder kunstmatig lijkt en perfect is om mensen voor de gek te houden. Een effectieve sentimentanalyse kan mensen doen geloven dat ze met een mens praten, zelfs als ze tegen een machine praten.

In minder "legale" contexten stelt sentimentanalyse informatiesystemen in staat hun ware aard te verbergen met als doel de gesprekspartner te misleiden door hem te laten geloven dat hij met een echt persoon te maken heeft.

De ethische principes waaraan hedendaagse filosofen werken, leggen een reeks beperkingen op aan de activiteit van deze instrumenten. Maar in feite hebben degenen die technologie op een kwaadaardige manier gebruiken, vandaag niet en zullen er geen belang bij hebben om hun technologie in de toekomst traceerbaar en herkenbaar te maken: in het echte leven is ethiek geen waarde die door iedereen wordt gedeeld.

Binnenkort zal een groot aantal kunstmatige subjecten, echte synthetische mensen, ons leven binnendringen en ons confronteren: soms om ons te helpen een probleem op te lossen, vaak om iets van ons te krijgen. En het zal niet nodig zijn om de technologische singulariteit te bereiken om controle te krijgen over mannen en hun lot: het zal voldoende zijn om hun emoties onder controle te hebben.

Artikel di Gianfranco Fedele