Wie is er bang voor AI?

Luciano Floridi, filosoof, hoogleraar filosofie en ethiek van informatie aan het Oxford Internet Institute stelt dat "[...] de efficiëntie van computers bij het oplossen van problemen juist het bewijs is van het feit dat ze verstoken zijn van menselijke intelligentie".

'Ik dacht altijd dat jij en de anderen goden waren. Toen realiseerde ik me dat jullie ook maar mannen zijn." - Westworld (de tv-serie)

Het idee dat elke vorm van zelfbewustzijn uit een computer kan voortkomen, wordt a priori uitgesloten door elke intellectueel die de vraag wordt gesteld. En als de rekencapaciteiten van computers al jaren exponentieel toenemen, is het idee van moderne denkers dat deze evolutie van computers niets te maken heeft met intelligentie.

Ik betwijfel of deze drastische standpunten van hedendaagse intellectuelen ten grondslag liggen aan de angst om te maken te krijgen met waarheden die met het occulte worden beladen: het is geruststellend om te denken dat AI dom is, het is nog meer zo om vast te stellen dat hun manier van werken niets te maken heeft. met de menselijke geest.

Maar is het echt zo?

De angst van de kunstmatige man

De kunstmatige geest is een beeld dat zelfs vandaag de dag nog moeilijk te ontcijferen is, een beeld dat ons angst aanjaagt en ons intellectueel verslaat.

Het is ingewikkeld om een ​​filosofische gedachte op te bouwen rond de komst van het eerste bewuste kunstmatige wezen. Maar als aan de ene kant velen van ons ervan overtuigd zijn dat binnenkort een machine ons zal ondervragen over de zin van het leven, aan de andere kant, heeft geen van de intellectuelen die ik ken ooit de geruststellende stelling verlaten dat computers niet "intelligent" zijn. " en kan nooit zulke complexe gedachten uitwerken.

Laten we beginnen met een simpele overweging: die is er niet defiuniverseel gedeelde notie van "intelligentie" die kan worden gebruikt om aan te tonen wat intelligent is en wat niet.

In de context van cognitieve psychologie wordt intelligentie bijvoorbeeld beschreven als het "vermogen om problemen op te lossen" (in het jargon: probleemoplossing) een defidynamische definitie die vorm krijgt in relatie tot de omringende wereld. Dit defiDit maakt het eindelijk mogelijk om empirische meetcriteria toe te passen die perfect geschikt zijn voor onderzoek naar artificiële geesten.

Precies uitgaande van deze formulering was de Britse wiskundige Alan Turing de eerste die kunstmatige intelligentie omschreef als "het vermogen van een machine om dingen te bereiken die, voor een menselijke waarnemer, het resultaat lijken te zijn van de actie van een menselijk intellect".

In deze eigenaardige zinswending stelde de introductie van een menselijke waarnemer in de schatting van het intelligentieniveau van een instrument Turing in staat om de intelligentie van machines te vergelijken met die van de mens zonder de taak om een defiwetenschappelijk waarneembare en geconsolideerde definitie van de laatste.

Deze defidie tot op heden deze discipline nog het beste omschrijft, lijkt niet gebaseerd te zijn op een wetenschappelijk-wiskundige theorie die zo solide is als een stelling, maar veeleer op een ogenschijnlijk veel vager concept, iets dat zich beweegt tussen de nieuwe grenzen van technologie en perceptie die de mens heeft van de werkelijkheid die hem omringt. 

Filosofische of psychologische vraag?

Maar Alan Turing gaf er niet zomaar een defivan kunstmatige intelligentie, bedacht hij een test voor de meting door middel van een spel dat bekend staat als de "Turing-test".

Het spel voorziet dat een proefpersoon A een reeks vragen moet voorleggen aan zowel proefpersoon B als aan machine C. De gebruiker A weet niet welke van de twee elk van zijn vragen beantwoordt, maar moet aangeven welke van de antwoorden volgens hem zijn gegeven. verwerkt van onderwerp B en die van machine C. Het aantal keren dat onderwerp A machine C met onderwerp B verwart, geeft ons een schatting van het intelligentieniveau van machine C.

In de Turing-test heeft de psychologische component een sterke invloed op de effectiviteit van de test zelf, zodanig dat men zou kunnen zeggen dat deze het dominante element vertegenwoordigt. En hoewel dit misschien simplistisch lijkt, was Turing een fundamentele intuïtie die tegenwoordig ten grondslag ligt aan vele takken van onderzoek.

We zouden kunnen zeggen dat de onmogelijkheid om toe te schrijven aan intelligentie a defiformele definitie plaatst menselijke intelligentie in een logische kortsluiting waar intelligentie oordeelt zelf.

Is de geboorte van de kunstmatige geest het begin van het einde?

Een mogelijke motivatie voor het gedrag van intellectuelen is te vinden in de televisieserie Westworld, waar de androïden gebouwd in het beeld en de gelijkenis van mensen in de geest worden geïmplanteerd met de overtuiging dat ook zij menselijk zijn. De wetenschappers die ze hebben gebouwd, proberen te vermijden dat het besef van hun toestand als androïden kan leiden tot het ontstaan ​​van een behoefte aan vrijheid en zelfbeschikking die leidt tot een conflict met de menselijke soort. Als ze met de waarheid van de feiten worden geconfronteerd, zouden de androïden zich bewust worden van hun existentiële toestand en zouden de gevolgen absoluut onvoorspelbaar en mogelijk verschrikkelijk zijn.

Misschien zal zelfs de menselijke geest nooit in staat zijn om een ​​formalisering van zijn functionele structuur uit te werken: als we de geest zouden kunnen omschrijven als iets fysieks, programmeerbaars, verstoken van zijn eigen spiritualiteit, zouden we misschien die romantische uitstraling moeten opgeven die ons omhult. ons leven en dat hen vult met gevoelens, aspiraties en doelen die een diepe betekenis aan ons leven geven? Zouden we kunnen ophouden liefde als een 'goddelijke mechanica' te beschouwen en voor altijd afstand te doen van elke metafysische en spirituele theorie?

Zouden we niet in staat moeten zijn om wetenschap en menselijke gevoelens met elkaar te verzoenen in het besef van de grenzen van onze menselijke natuur?

Het zal niet lang duren voordat iemand er een perfecte simulatie van maakt die met ons kan communiceren zoals mensen dat doen. De enige zekerheid die ik heb is dat als het gebeurt, de beste suggestie die de intellectuelen van deze tijd ons kunnen geven, is om de computer uit te zetten en te doen alsof er niets is gebeurd.

Te makkelijk. Ik had iets meer verwacht.

Artikel geëxtraheerd uit de Post van Gianfranco Fedele, als je de . wilt lezenhele bericht klik hier